11 februari 2023 

AFC 8 - Wartburgia H5: 7-1 (4-0)

Tevreden zijn met wat je hebt, een eerbaar streven. Oversteken om te douchen. Klapdeurtjes. Wandelende sigaren in de kantine. Goed genoeg?

Liever beter. Halfzonnetje erbij, niet koud, op het oog een goede kunstmat. Het is wel even zoeken naar de ingang van Sportpark Tenzij Lucratief. Bij de gebouw met die zwevende tuinen links en dan vragen. Geen fietsenrekken om je ros aan te ketenen, maar wel een parkeergarage ter grootte van bij wijze van spreken vier voetbalvelden. Verschil mag er zijn. Je verplaatst de boel 100 meter, maar dan heb je ook wat.

Dan de wedstrijd. We trekken fris van leer, geheel op eigen kracht deze week. Alleen onder de lat hebben we vrijwilligers nodig. Jeoffrey, Morris en Frans verdedigen alle drie een deel van het doel. Waarvoor hulde. Zeven keer schiet AFC in een ander deel dan waar de betreffende sluitpost ad-interim zich ophield, maar die ballen ballen ook best makkelijk. Nee, Word, gaat goed, dank je, herhaalde woord verwijderen hoef ni.

We strijden tot de laatste snik voor een eretreffer. Het mag wat kosten. Alex wordt hard op zijn schouder gekwakt en verlaat Stadion Geld Genoeg met veel pijn. Het gebeurt op dezelfde plek als waar Harm eerder vervelend met zijn enkel aan dat toch best stroperigere plastic is blijven hangen. Veel sterkte allebei!

Met de vrije trap die volgt, legt Yannick de bal precies voor de voeten van de heel ver uitgekomen Jeoffrey, die vallend raakschiet. Ook hij krijgt daarbij een tik, maar kan even later toch hemelhoog juichend opstaan. Uit respect voor de bespelers van Best Binnengelopen doet hij dat ingetogen.

Lekker gewerkt weer, pikken! Op naar een welverdiende pauze van 2 weken dus 3 weken. Hierover is op een comfortabele loungebank vrolijk gedebatteerd. Dat dan weer wel. In de komende wedstrijdloze periode kan Lennard door Nieuw-Zeeland rondrijden, Juno zijn keuken afmaken en Alex en Harm hopelijk herstellen.

Pepijn

4 februari 2023 

Wartburgia H5 – Swift 10: 1-3 (0-1)

Twee geruchten en één bardienst. 

Rond het middaguur ruikt Veld 2 vandaag naar alles wat buitensporten zo mooi maakt. 8 graden, windstil, bewolkt, misschien wel het beste weer om te voetballen. Over heel Drieburg klinken aansporende kreten, soms blijven ze hangen.

Het eerste gerucht luidt dat ook veld 2 kunstgras wordt. Niet volgend seizoen, maar wellicht in 2024. Voor- en nadelen. Iedereen trainen op eigen veld, naast de kantine, dat zou wat zijn. Maar de geur verdwijnt. Of toch niet? Het tweede gerucht zegt van niet. Het nieuwste type plastic sprieten schijnt met het aroma van Moeder Natuurs variant te komen. Laat het waar zijn.

Dan de wedstrijd. Een wedstrijd als een bardienst. Meestal goed te doen, degelijk en slagvaardig, overzicht zelfs. Alles op maat. Maar bij vlagen gaat het te snel. Dan zijn we te laat en maken fouten. Toch leveren we een puike prestatie. Wegboeken geen bezwaar. Met Marcel als betrouwbare sluitpost.

Ook iets wat je niet regelmatig doet, kun je goed uitvoeren. Dat zei m’n… nee. De koploper uit het warme Zuid (energieprijzen geen probleem) is op bezoek. Dat valt mee. Zijn zij nou niet zo goed of wij toch best wel? Het spel golft aardig op en neer. Heel soms zie je dat zij technisch gemiddeld beter zijn. Maar we houden stand. Op één moment na, 0-1.

Weggespeeld worden we geenszins. We sleuren en ploegen door de modder (niks ten nadele van natuurgras) en scheppen mogelijkheden. Ook na rust. Een aanval die je op dit niveau zelden ziet, leidt tot de 0-2. Zo kunnen wij het ook. Een beetje perfecte passes over 40 meter gaan geven en dan in één tijd een dito voorzet over 20 meter.

Met wat professionele hulp (Joost/Marja) sluiten we een nieuw fust aan. Frans wordt omver gekegeld en Marten benut de pingel. Op naar een pint!

Helaas valt de volgende treffer aan de kant van het fietsenrek. Daar waar barmensen het beste zicht op hebben en de natuur zich het best laat opsnuiven. Ondanks een paar fraaie aanvallen komen we niet meer dichterbij. Nou vooruit, ze zijn ook iets beter.

Hulde voor onze instelling, discipline en vechtlust en dank aan de invallers Anand en Andrés!

Pepijn

3 oktober 2020

VVC 5 – HEREN 5: 4-8 (1-4)

“Je hebt zo’n 26000 duizend dagen
Tussen niets en eeuwigheid
Je kunt lachen, je kunt klagen,
Maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.”
(Harrie Jekkers en Het Klein Orkest)

Toegegeven, ‘eeuwigheid’ laten rijmen op ‘eeuwig kwijt’ is taalkundig gezien niet de meest creatieve vondst, maar het punt van de onvolprezen Haagse troubadour staat als een huis. Want je kunt ook lachen. Lachen om de oervorm waartoe ons voetbal vandaag is teruggebracht. Een lap gras met twee doelen, een groepje mensen met kicksen, en twee ballen voor als er één de sloot in vliegt. Hoezo “Maar het regent”? Je smelt toch niet!?

In het schilderachtige Nieuw-Vennep, waar zelfs de voordeuren vrolijk oranje geverfd zijn, ligt zo’n veld. Een uitstekende grasmat zelfs. Bovendien is er een forse partytent om even te schuilen en de lange broeken in de tas te proppen. Een blokje om zijn er ook toiletten. Kom daar maar eens om, op je zondagochtendpotje in het Flevopark!

VVC doet een tijdje leuk mee, maar Wart 5 heeft een aardige schwung te pakken vandaag. Alex heeft het goede gevoel weer met zijn acties, Jurre kegelt klinisch raak, Marcel timet elk duel perfect, Joppe zet het goed neer, Hennie bestrijkt de hele flank, Koen duikt en staat waar nodig en Willem is een uitstekende chauffeur.

Al voor de pauze hebben we het beslist. In de rust openbaart de essentie van het hobbyvoetbal zich nog maar eens in volle glorie. Een pupillendoel als enige beschutting (ben je nu aan klagen?), nee een prima plek waar we onze tassen kunnen leggen en ieder uit z’n eigen fles koud water kan drinken. De partytent is met het blote oog niet meer waarneembaar. In Nieuw-Vennep hebben ze nog de ruimte.

Dan de wedstrijd. De tweede helft zelfs al! We zakken wat in, laten ze een beetje komen, lopen meer achteruit, geven minder druk naar voren, slaan het middenveld over, jagen niet zo af als eerst, houden het veld groot, enzovoort. ZEVEN voetbalclichés en ZEVEN doelpuntenmakers. En ook ongeveer zovele assistgevers. Bij ons dan, hè, hullie ken ik niet. Jesse, Stéphane, Frans, Juno, Yannick met een korte maar krachtige comeback, Rammer, Rens, iedereen is lekker bezig. Zitten fraaie kools tussen hoor! ACHT-VIER.

Nou die natte zooi uit en de auto’s in. Over een uurtje warm douchen bij moeder de vrouw.

Pep

26 september 2020

HEREN 5 – RAP 10: 3-2 (2-1)

Groen is het gras, onder noppenvoeten, leve veld 2. Eerste thuiswedstrijd van de competitie. Vorige week met 6-3 letterlijk op de figuurlijke kloten, zoals er tot nu toe iedere keer een 3 in de uitslag zat. Meestal met verlies, maar wel soms met een gewonnen helft. Zo wonnen we 2 weken geleden bij JOS de 2e helft met 0-3. Toen ontstond het plan om 3-5-2 te gaan spelen. Meer druk, meer kansen. We heten nu Heren 3-5-2.

- Tegen wie spelen we eigenlijk?
- RAP.
- Zijn ze snel?

Met een sterke bank en twee invalkrachten startten we aardig fris van de lever. Kansjes, passjes, plagjes. Maar ook de 0-1. Toch best vlot, die gasten.

We verhogen de druk. Uit een spervuur van schoten in hun zestien drukt Harm af: 1-1! Dik verdiend. Niet veel later slaan we weer toe. Na een fraaie pass van iemand anders stormt Frans rechts de zestien in. Hij haalt de achterlijn en legt de bal keurig terug op Stéphane. Is het stift? Is het een lob? Is het een Panenka? Is het een trekstoot? Nee, van 5 meter verslaat hij de doelman met een Steepht. Met PH. 2-1!

Nu kunnen we het al afmaken. RAP verzet zich met hand en tand, ergert zich aan fel op de bal jagen van met name Frans. Uitdelen maar niet incasseren, dat FC Uilenstede.

De oud(e) studenten weten het niet meer! Pas op je haarelastiekje. Straks gaat je staartje uit haar plooitje. Toch halen ze de rust met 2-1.

In de tweede helft gooien ze hun krullen wel los en laten wij ons terugdringen. Pim, niet zo bescheiden! Je redt ons keer op keer. De 2-2 is een goeie solo na balverlies in onze zestien. Van een afstandje lijkt het dan alsof verdedigers staan toe te kijken, maar neem nou aan van mij, als erkend houwdegen van het luchtledige, soms kun je beter even wachten dan je poot erin zwiepen.

Ook wij krijgen kansen. Zo is er die vloeiende aanval over rechts die eindigt met een knap gepareerd schot naar de hoek van de man die gemiddeld bij 50 doelpunten per seizoen betrokken is, maar vandaag uit het verslag geknipt wil worden. Sexy desondanks z’n dexie.

Een andere notoire goalgetter brengt ons de beslissing. Een minuut of vijf voor tijd plaatst Jesse de bal dwars door de benen van de keeper: 3-2! We trekken hem over de streep. Weer een 3 in de uitslag maar nu 3 punten voor ons!

Hasj-tech WE DOEN WEER HELEMAAL MEE!

Pep

5 september 2020

Taba 6 - HEREN 5: 7-3 (4-0)

Op de camping in Wilnis tussen de plassen in het gras, met oud-Wartburgiaan en AZ-belofte Coen V en zijn talentvolle 8-jarige zoon (hard aanspelen geen bezwaar). Minidoeltje en mooie aanvallen simuleren. Ook bij hen op Zeeburgereiland op een kunstgrasveldje. Dat was het voor mij wel de afgelopen 6 maanden.

Vorige week hebben we/ze met 8-3 gewonnen in het eerste bekerduel. Ik trek vandaag voor het eerst de scheenbeschermers weer aan. Want tackelen gebeurt niet op 1,5 meter.

Waarvan akte.

Iedereen is thuis zo’n beetje omgekleed, het is uitstekend weer. We beginnen fel en overtuigend tegen die jonge gasten, komen aardig door op hun helft. Dan kantelt het. Hoe dat kan? Dat is voetbal. Weet u het nog? Het is zo lang geleden, allemaal!

Afstand houden en eruit getikt worden. Prachtige goals hoor. Pim doet het goed op doel, aan hem ligt het niet. Toch 4-0 bij rust, tot sinas.

De tweede helft beginnen we op 0-0. En het staat beter. Het wordt ook wat grimmiger van beide kanten. Je tegenstander bij 4-0 achter gefrustreerd krijgen, wij presteren het. Doelpunten van ons kunnen dan ook niet uitblijven. Wie weet kan het nog spannend worden.

Eerst kopt Stéphane leep raak uit een rebound. Diezelfde Steef geeft later Pep na een hoekschop een niet te missen no-look assist. Rens piloteert een voorzet van Joppe met een huismerk-Mulder gestrekte volley de bal in de verre hoek. Helaas prikken zij er ook nog een paar bij. Anders had het nog kunnen inzakken bij hun. Tweede helft 3-3, prima.

Hasj-tech aanknopingspunten.

Buiten met trainingspak over tenue een biertje op afstand, met genoeg bankjes en een tarp van de Bovag, geregeld door de uitstekende rijschool Company. Zo is het wel te doen.

Pepijn

7 maart 2020

HEREN 4 - Zeeburgia 6: 1-3 (1-2)

Wartburgia, met de W van wachten. Daar beginnen we mee. Alles loopt terug, zeggen ze wel eens. Vandaag loopt alles uit. Half uurtje. Jeof heeft een lekke band (auto), maar wie op de Wegenwacht wacht, wacht het langst. 15 man evengoed nog, prima. En een tegenstander waarvan we drie weken geleden nog ‘onnodig’ hebben verloren. We spelen op veld 2, echt gras. Met echte hobbels en kuilen, maar daar gaan we niet over zeuren. Soms stuit het mee, soms stuit het tegen.

Ze zijn beter dan we dachten. Beter dan ze waren voor de winterstop, toen ze op de laatste plek belandden. Dat wisten we van 3 weken geleden, maar nu werd het helemaal duidelijk. We trekken vol goede moed ten strijde, geïnspireerd door de lang verwachte terugkeer van Noord-Amerika-gangers Koen en Hennie. In Noord-Amerika doet het coronavirus het rustig aan, dus wat dat betreft gewoon handjes blijven schudden. Desinfectieflesje past discreet in de binnenzak.

We komen er moeilijk doorheen, het wordt 0-1. De bal vliegt om de haverklap in de sloot. Juno en de zoon van de uitstekende scheidsrechter Saïd blijken bedreven vissers. Ondertussen zit de uitvinder van de balhengel, een ontspaakt fietswiel met een net aan een touw, Dewa, te revalideren in de kantine. Hij is onlangs met de fiets hard op zijn hoofd gevallen, maar wilde toch alweer even op de club zijn. Ook dat is Wartburgia. Veel sterkte, Dewa!

Net als we aanspraak beginnen te maken op de gelijkmaker, valt de 0-2. Zal je altijd zien. We doen niet zoveel verkeerd maar veel lukt net niet. De sfeer in het veld lijdt er nauwelijks onder, we blijven elkaar oppeppen. Dat loont. Een afgeslagen voorzet wordt door Alf op de slof genomen, waarop Jurre de bal slim van richting verandert: 1-2!

In de tweede helft zet het spelbeeld zich voort. Het kan nog onze kant op vallen maar dat doet het niet. Uit een goede aanval scoren ze 1-3, waarbij ondergetekende rechtshalf een stap te laat is. Opvreten die modder, het is nog licht. De 3e helft wordt glansrijk gewonnen. Het is in de kantine dan ook gezellig druk, zoals het onze club betaamt. Wartburgianen gaan geen drukke plekken uit de weg.

Tot de 21e!

Pepijn

15 februari 2020

Zeeburgia 6 - HEREN 4: 3-2 (3-1)

Sms POEP ON en maak kans op kaarten voor de exclusieve vertoning van de klassieker Easy Rydell!

Lekker windje, Bert! Laten we met het beste beginnen: invaller Thijmen, vandaag spelverdeler, verstuurt een splijtende pass op Frans, die precies lang genoeg wacht om de bal breed te leggen op Jesse, die met een man in de rug keurig afdrukt.

De tweede helft starten we dominant. We zijn overgestapt op 3-5-2 en hebben steeds een man over tot de 16. De bal gaat rond en na onderschepping vangt een Wartburgiaan hem meteen weer op. Het levert geen grote kansen op, maar wel een vrije trap op een fraaie plek. Jesse krult hem prachtig in de rechterhoek.

Minder goede berichten zijn de tegendoelpunten die we weggeven, de kansen in de eerste helft die we missen en het overwicht in tweede helft dat zoals gezegd bij de 16 ophoudt. Het levert een 3-2-nederlaag tegen de nummer laatst op.

Ik sluit graag weer positief af. Wielen en Jesse verschenen ondanks diverse belemmeringen toch aan de aftrap. Onze twee hulpkrachten, Tom en Thijmen, deden het uitstekend. Het grootste deel van de tweede helft waren we heer en meester op het veld. En dat na een omzetting in de rust bij een 3-1 achterstand, mentaal en tactisch knap. De kleedkamer van de oud-spits van onder meer Sparta, Willem II, Roda JC, Valenciennes en Bolusspor is comfortabel.

Pepijn

1 februari 2020

Overamstel 5 - HEREN 4: 1-5 (0-3)

Auxerre uit, altijd lastig.

Herfst, ik heb er nooit veel mee gehad. Die wind en alles. Hartje winter 11 graden, neem nog een gehaktbal. Maar gelukkig wel droog, zoals Guus zingt. Veertien man vandaag plus Jeof als coach. Kleedkamer vol nostalgie, knus ook. Lekker ballen, licht overwicht. Op de bank praten we tegen de hond als het baasje kijkt. Die staat op doel en heeft weinig te doen.

Handig wel, die wind. Hoekschop van Frans waait naar Stéphane, die raak knikt. Even later weer een hoekschop van Frans. 0-3! Keepertje slaat hem er zelf in. Dat brengt me terug naar eind van de winter van 93. Begin maart was het, ik was op vakantie in Zakopane, Polen. Voor het eerst (en één-na-laatst) skiën. Detien was ik. Met mijn vader, moeder en grote broer 24 uur in de bus met een groep Noord-Hollanders onder leiding van ‘Schnabbel en Babbel’, logeren in een houten huis op een heuvel bij mensen thuis met twee herdershonden, Abba en Cheetah. Met die honden kon je zelfs spelen. Sneeuwballen opgooien en dan vingen zij die met de bek.

Het babyweidje afzoeven in V-rem nadat de juf op mijn vraag “Kann ich fahren?” heeft geantwoord: “Hast du Angst?” Per taxi voor 450.000 zloty (2 gulden 50) via een 20 procent omlaag hellende weg met ijs erop (“You pay?”) 10 km verderop naar de volgende piste. Drie bij elkaar maar liefst en een stoeltjeslift waar je uit moet springen met gevaar voor eigen benen van een dito helling af. Dan soort van langlaufend een bos door en… maar misschien dwaal ik af.

Waar zat ik? O ja. Zuid-Polen. En Auxerre (iets onder Parijs, net boven het midden van Frankrijk), maart 1993. AJ Auxerre won in de UEFA-cup met 4-2 van keeper Stanley Menzo. Dat kon ik op die Poolse zolder volgen op de Nederlandse radio. De omgekeerde wereld, als je nu hier in een verbouwing zit, hihi. In die wedstrijd sloeg de keeper namelijk ook de bal in zijn eigen doel. Met gevolgen. Want had Menzo die bal niet in maar uit z’n doel geslagen, dan zouden ze in de Bijlmer nu niet opgescheept zitten met die Qatar-liefhebber. Dan hadden maar weinigen gehoord van Ed “Kappe met deze shit” vd S, laat staan dat hij in jasje-dasje namens een BVO had mogen optreden. Wie weet zou hij dan vandaag wel onder de lat hebben gestaan bij Overamstel 5.

Tussendoor heeft Martijn gescoord na een keurige voorzet van Frans, die dus goed is voor een loepzuivere hattrick van assists.

Tijnie holt daarna meteen naar de bank “Ik ben MOE, WISSELUH!” en Alexander, alias sexy Lexy, mag het veld in. Volgens een niet nader te noemen non-playing former captain langs de kant heeft hij dan nog last van zijn Nieuw-Zeeuwse kilo’s door het eten van kiwi’s (lange, dunne, puntige vogeltjes met een paars gespleten kopje en vaak maar één oog). Maar na rust stelt hij orde op zaken. Met een assist op Jesse en een solo tot hij niet meer kan – en de bal in het net ligt- poetst hij de niet meer verwachte 1-3 van de thuisploeg weg. 5-1 gewonnen, zonnetje bij, denkewew, je weet toch.

Pepijn

25 januari 2020

WVHEDW 16 - HEREN 4: 1-1 (1-1)

Het is druk op de ijsbaan. Ook vanuit de tennishal schalt luidruchtig plezier. Tegen het einde van deze relatief welhaast winterse zaterdag (voor de klimaatontkenners: vroeger vroor het nog wel eens in ons land, ja zelfs overdag!), hartje eind januari, mogen we aan het eind van de middag de kunstwei in met diverse hulpkrachten. Plus twee verloren zonen: David en Robert. Dat gaat heel behoorlijk. We creëren enkele dotten van kansen, maar het vizier staat niet op scherp. Ook ondergetekende schuift de bal na een knappe steekpass van Frans jammerlijk naast. Maar de aanhanger wint. Alexander haalt na een een-tweetje met Pep de trekker over en dan is het eindelijk 0-1. Vijf minuten later is het weer gelijk, ze lopen er zomaar doorheen, geen idee waar die ruimte vandaan komt. Net hadden we ze nog in de tang.

Niet getreurd, beter blijven. Balletje breed, balletje diep, duels met durf aangaan. Dan scoren we. Prachtige aanval met een volley-voorzet van Rens vanaf rechts, binnengelopen door Jur. Buitenspel zegt de grens. Achteraf geven ze toe van niet. De VAR zwijgt. Bah, 1-1 bij rust. Goed, we hebben nog drie kwartier.

Lampen aan, stadiongevoel. Robbie in de spits, knallen met die subwoofer. Het veldoverwicht is wat minder, maar we krijgen kansjes op een voorsprong. Zonder succes. Pim staat ondertussen als gelegenheidskeeper zijn mannetje.

Nog twintig minuten. Tijd voor onze geheime wapens. Willem en Alf hebben zich gespaard voor de beslissende fase en trekken hun trainingspak uit (zo vreselijk koud was het). De blauwwitten kijken verschrikt naar de zijlijn. En dan gaat bij hun het licht uit. Letterlijk, helaas. Willem en Alf hebben nog geen stap gezet of er vallen 6 masten uit. 2 doen het nog boven ons veld, maar dat is te weinig. Even naar binnen (opwarmen). Barça 2-0 verloren van Valencia, meen je dat?

Het zijn oude lichtmasten, geen LEDs met lichtshows zoals in Eindhoven. Dus het duurt te lang. We zitten hier al een tijdje. Uitspelen? Meerderheid zegt van niet. 1-2 opschrijven? Dat wil hun aanvoerder niet. Rondje pils voor ons dan? Weggelachen door die armoedzaaiende studentjes. Puntje erbij, ongeslagen na de winterstop. Volgende week weer een kans op glorie.

Pepijn

9 november 2019

Lekker weertje hè, glazenwasser?

Prima hoor, ken slechter, als de zon schijnt, moet je niet gaan lappen, krijg je strepen. En nu worden ook meteen de zeepresten weggespoeld. Hoezo, vindt u van niet dan? U kijkt een beetje eh…

De glazenwasser pakt zijn ladder en verschuift.
Hij veegt een venster verder vlekken weg.

Fijn hoor, kunstgras. Vroeger, lang geleden, toen we ons nog konden neerleggen bij het onvermijdelijke en Luuk de Jong zijn Messiaanse winnende doelpunten nog voor PSV maakte, toen, ja toen gingen wedstrijden gewoon niet door als de omstandigheden HELS waren. Nu wel. Zal de ouderdom zijn dat ik ermee worstel.

Was ik maar de glazenwasser, die alles wist

Doorweekt tot op het bot, sommigen reeds bij aankomst, de gevoelstemperatuur onder het shirt gestaag dalend van 5 graden richting minus 20, spelen we onze wedstrijd op die mooie plek achter dat oude stadion tegen die club die zijn naam jatte van een club uit Londen. We spelen hem zeker, gedreven en fanatiek, we zijn niet de mindere. Toch staan we bij rust met 2-0 achter.

Pim heeft de nieuwe uitshirts mee, groen als gras, zodat we de tweede helft met droog boventenue aanvangen. De regen zwijgt even en we creëren enkele goede kansen. Een uitbraak betekent 3-0. Zullen we maar naar binnen gaan?

“Hohoho, stop!” roept Sint-Maartenfan Rens Mulder(s). Na een briljante steekpass van Hennie, net over de middenlijn, draait hij zich met de bal richting het vijandelijke doel. Met zijn neus proeft hij nog even de stand van de gure (o ja joh?) wind, zet enkele stappen tot een kleine 30 meter van het doel en zwiept de rechtervoet tegen het leder. De bal neemt een vlucht. Hij zweeft. En hij daalt. Precies onder de lat en links van de rechterpaal. BAM. Een treffer die het hart broodnodige warmte schenkt.

Dat we daarna een paar leuke mogelijkheden op aansluiting laten lopen alvorens hunnie binnenkant paal de eindstand op het bord zetten, is slechts voor de statistieken. Hiervoor zijn we gekomen, hiervoor hebben we hardvochtigste herfstvorm verdragen, hiermee is de nederlaag te verteren, hiervoor nemen we zelfs de lauwe douches voor lief. Rens, bedankt.

Pepijn

5 oktober 2019

HEREN 4 - De Meer 7: 2-6 (1-3)

2-6, dat stond er na onze eerste wedstrijden in de competitie achter Wartburgia 4 op de ranglijst. Bovenaan! We hadden met 11-3 en 2-1 gewonnen. Vandaag komt de 2-6 achter onze naam na een thuiswedstrijd. Minder glorieus. We speelden vandaag overigens tegen een ploeg die ook begon met 6 uit 2, gedragen door ex-Wartburgianen en trainingsmaten Geert en Driss. Van de ene werd gedacht dat hij vooral fysiek sterk was, van de ander dat hij leuk kon dribbelen. Dat viel mee/tegen, want allebei scoorden ze en Driss gaf ook nog een prachtige assist bij de cruciale 2-4, een kwartier na rust. Tot zover de loftrompet in de kont van opponent. Want wij zijn Wartburgia, wij doen ons best hè!

Op een verrassend snel gedroogd en prima bespeelbaar veld 2 beginnen we in 4-3-3 lang niet gek. De eerste goal valt aan de andere kant, misverstandje resoluut afgestraft. Maar we zijn niet de mindere. Tactische omzettingen, mooie woordcombinatie. Na een half uur is het 0-3. Geen punt, hebben we in de beker al eens opgehaald. Alex jaagt een vrije trap de bovenhoek in, 1-3. Kunnen we wat mee. Even later bijna nog één. In de rust heerst de overtuiging dat een nieuwe 6-3 in de maak is. Frisse krachten erin en door.

Dat pakt meteen heel aardig uit. Pass van achteruit, erg fraai, Jeof poort rechts in de zestien een tegenstander, haalt de achterlijn, trekt de bal terug en Jurre tikt als ware spits soepel binnen. 2-3, daar gaan we!

Lekker weer, hè? Knappe treffer hoor, maar hij schopt wel ons scenario in de war. Zonder puntverlies het jaarlijkse teamweekend ingaan, met 2 remontada’s op zak. Helaas, de eerste set tegen onze eeuwige rivalen van De Meer gaat verloren. Wel aardig dat zij een wit shirt aantrokken, bij de return hebben wij ook ons eigen uitshirt. Dat ziet er net effe iets professioneler uit, Pim is druk bezig. Nu nog een regenjack, daarover wordt onderhandeld met een mogelijk nieuwe sponsor. Randzaken, ranszaken… zitten we alweer bij het teamweekend.

En de wedstrijd? We spelen hem zakelijk uit. Gewoon blijven gaan. Mooie momentjes evengoed. Vriendelijke begroetingen na afloop, elleboogjes uit liefde. En op de groepsapp de afwezigen even in de waan laten… 9 uit 3?!? Doelcijfers 19-6?!? Kampioenuh!

6 uit 3 en 15-10, teken je vooraf ook voor. Zoals onze dubbelziende maar toch onder de lat gekropen en zeker niet onverdienstelijk opererende aanvoerder Koen al zei: je kunt prima kampioen worden met 3 verliespunten. We hebben de titel nog altijd in eigen hand!

Tot na de pauze, allemaal!

Pepijn